Pytanie Czytelnika: Przekroczenie wysokości rocznej podstawy wymiaru składek a naliczanie składek na fundusz pracy

Pracownik otrzymał z ZUS zaświadczenie o przekroczeniu wysokości rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Czy przy naliczaniu składek w takiej sytuacji należy naliczać składkę na fundusz pracy?

Odpowiedzi udziela Przemysław Gogojewicz specjalista w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych:

Po przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, płatnik nie powinien naliczać i opłacać tych składek. W dalszym ciągu płatnik musi natomiast naliczać i odprowadzać składki na ubezpieczenia chorobowe, wypadkowe, zdrowotne oraz FP i FGŚP.

Jeśli mimo przekroczenia rocznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zostały opłacone, płatnik musi zwrócić ubezpieczonemu nadpłatę. Jest ona pomniejszona o niedopłatę składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Płatnicy składek muszą naliczać i opłacać za ubezpieczonych składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy (FP) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP). W przypadku ubezpieczeń emerytalnego i rentowych obowiązuje maksymalna roczna podstawa wymiaru składek, po przekroczeniu której składki na te ubezpieczenia nie powinny być obliczane i opłacane.

W podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników nie uwzględnia się natomiast wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków (art. 18 ust. 2 u.s.u.s.). Podstawy wymiaru składek nie stanowią również wymienione w § 2 rozporządzenia, między innymi: nagrody jubileuszowe, odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy, odprawy pieniężne przysługujące w związku z przejściem na emeryturę lub rentę, czy też świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. 

Przy obliczaniu podstawy wymiaru składek pamiętać także należy o tak zwanym rocznym limicie podstawy wymiaru składek emerytalnej i rentowych.

Zgodnie bowiem z przepisami art. 19 ust. 1 u.s.u.s. roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej.

Po przekroczeniu powyższego limitu nie należy odprowadzać składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (art. 19 ust. 3 u.s.u.s.). Pomimo tego okres ten jest traktowany jako okres ubezpieczenia, czyli jest zaliczany do stażu pracy pracownika (art. 19 ust. 7 u.s.u.s.).  

Podstawa prawna:
Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.).

Przemysław Gogojewicz

Specjalista w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
www.gogojewicz.com